Geçenlerde bir söz okudum.
"Tanrım, dualarımın gerçekleşmesine engel olan günahlarımı affet..." diye.

Bu yazıları bir gün biri okuyabilecek mi? Cecilia'nın günlüğünü tüm mahalleli okumuştu. Çünkü merak ediyorlardı. Sadece Cecilia'yı değil, diğer dört kız kardeşini de merak ediyorlardı. ( http://www.idefix.com/Kitap/Bakir-Intiharlar/Jeffrey-Eugenides/Edebiyat/Roman/Dunya-Roman/urunno=0000000715516)

Bu beş kız kardeşin yok oluş sebebi duygusal açlık diye belirtiliyordu.

Bazen çok fazla duygu karmaşası yaşıyorum. Saniyeler içinde ruh halim değişiyor ve bu beni çok yoruyor.

Tanıdığım herkesten uzaklaşmak istiyorum.

5 Ocak'ta neredeyse ölüyordum. O an hayatımın bittiğini düşündüm ve korktuğum tek şey acı çekerek ölmek ve ailemin ben gittikten sonra yaşayacağı süreçti.

Ölüm sonrasını, cennet - cehennem kavramını hiç düşünmedim. Korktuğum tek şey canımın ne kadar yanacağıydı.

Uzun zamandır hiçbir şeyden keyif alamıyorum. Kurduğum hayalleri gözlerimin önünde başkaları birebir gerçekleştiriyor. Sadece uzaktan bakıp izleyebiliyorum.

Neva'nın da dediği gibi "hayallerini kurduğum o güzel tüylü beyaz kuş..."

Fairuz'un da dediği gibi;

Kışın seni sevdim
Soğuk günlerde, kış günlerinde
Kaldırımı göl ve sokak garip
O kız gelir eski evden
Ve ona der bekle, o da bekler yolda
Ve gider ve unutur, Kız da kışla solar
Kışın seni sevdim, yazın seni sevdim
Kışın seni bekledim, yazın seni bekledim
Gözlerin yazdır, gözlerim kıştır
Kavuşmamız, sevgilim, yazdan kıştan ötesindedir
Bir yabancı kadın geçti, bana mektup bıraktı
Sevgilimden hüzünle karışık gözyaşlarıyla yazılmış
Açtım mektubu, harfler kayboldu
Ve günler geçti, ve seneler geçti
Ve mektubun harfleri kış onları sildi
Kışın seni sevdim, yazın seni sevdim
Kışın seni bekledim, yazın seni bekledim
Gözlerin yazdır, gözlerim kıştır
Kavuşmamız, sevgilim, yazdan kıştan ötesindedir.